ျမန္မာျပည္၌ ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားေတာ္ကုိးကြယ္မူ႔လည္း ေခတ္စားလွသည္။ ဤရုပ္ပြားေတာ္ႏွင့္ပတ္ သက္၍လည္းျဖစ္ရပ္ဇာတ္လမ္းမ်ားရွူပ္ေထြးလွသည္။ ဒကၡိဏသာခါဆုိသည္မွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေတာင္းကုိင္းဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ ဘီစီ ၃ရာစုေလာက္က အရွင္မဟိႏၵႏွင့္ သဃၤမိတၱာေထရီတုိ႔သည္ သီဟုိဠ္(ယၡဳ-သီရိလကၤာ)သုိ႔သာသနာျပဳၾကြေတာ္မူၾကသည္။ သီဟိုဠ္ကြ်န္းသားတုိ႔ ကုိးကြယ္ရန္အိႏၵိယ ျပည္ မဇၨ်ိမေဒသ မဟာေဗာဓိပင္မွာ လက္ယာေတာင္ကုိင္းကုိျဖတ္ယူ၍ သီဟုိဠ္ကြ်န္း၌စုိက္ပ်ဳိးခဲ႔သည္။ ထုိေဗာဓိပင္မွအသားတုိ႔ကုိ ရုပ္ပြားထုလုပ္ကုိးကြယ္ရာမွ ဒကၡဏသာခါဘုရားေတာ္ေပၚေပါက္ေတာ္မူ လာသည္ဟုဆုိသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္သကၠရာဇ္ ၇၈၈-ခုႏွစ္၌ နန္းတက္ေသာမုိးညဳင္းမင္းတရားလက္ထက္ သီဟုိဠ္က်ြန္းမွ ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားေတာ္အဆူ ၃၀၀ ေက်ာ္ေရာက္ရွိလာရာ ရဟန္းရွင္လူ မူးမတ္တုိ႔အျမတ္တႏုိးကုိး ကြယ္ခဲ႔ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားေတာ္ကုိးကြယ္မူ႔ေခတ္စားလာခဲ႔သည္။ ေရွးဦးက ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ အျခားရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကဲ႔သုိ႔ အခ်ဳိးအဆစ္ေျပျပစ္စြာထုလုပ္ခဲ႔ၾက သည္။ အျခားရုပ္ပြားေတာ္မ်ားႏွင့္ျခားနားျခင္းသည္ ၾကပန္းေဆာင္းျခင္းသာထူးသည္။ ဤကဲ႔သုိ႔ၾကာ ပန္းေဆာင္းေသာျဖစ္ရပ္မွာမူ မဟာယနဂုိဏ္းႏွင့္ဆက္ႏြယ္ေနျပန္သည္။ မဟာယနက်မ္းတုိ႔၌ ဤသုိ႔ ေရးသားထားသည္။ ေကာသလမင္းႏွင့္ မလႅိကာမိဖုရားတုိ႔သည္ ျမတ္စြားဘုရားအထံေတာ္သုိ႔လာၾက ရာျမတ္စြာဘုရားရွင္မရွိခုိက္ႏွင့္ႀကဳံေန၏။ ရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္လုိက္ရွာရာ ဘုရားရွင္ သည္ ၾကာမ်ဳိး ၅-ပါးဖူးပြင့္ေနေသာ အေနာတတ္အုိင္ထဲ၌ ၾကာပြင့္ႀကီးတပြင့္ေပၚတြင္ စ်ာန္၀င္စားေန၏။ အုိင္ေစာင့္နတ္ႀကီး ၉-ဦးတုိ႔ကလည္း ဘုရားရွင္ကုိ ၾကာပြင့္ႀကီးတပြင့္စီျဖင့္ေဆာင္းမုိးေပးထားၾကသည္။ ဤျဖစ္စဥ္ကုိေတြ႔ျမင္လာခဲ႔သျဖင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္သည္ ေကာသလမင္းႏွင္း မလႅိကာမိဖုရား တုိ႔အားျပန္လည္ေျပာျပ၏။ မင္းႏွင့္မိဖုရားတုိ႔သည္ ဘုရားရွင္စံျမန္းေနပုံကုိ စိတ္ကူးျဖင့္ၾကည္ညဳိသြား ၾက၏။ ဤပုံသ႑ာန္မ်ဳိးကုိ ရုပ္ထုျပဳလုပ္၍ကုိးကြယ္လုိေၾကာင္း ရွင္ေမာဂၢလာန္အားေလ်ာက္ထားၾက သည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသျဖင့္မင္းႏွင့္မိဖုရားတုိ႔သည္ ၾကာပန္းေဆာင္းရုပ္ပြားကုိ ကုိးကြယ္ခဲ႔ၾကသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ဤအဆုိအရ ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားမ်ားမွာ မဟာယနအယူအဆရထုလုပ္ကုိးကြယ္ခဲ႔ ၾကသည္ ဟုဆုိႏုိင္ျပန္သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဒကၡိဏသာခါရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ဂုိဏ္းဆရာလုပ္သူမ်ားကအမ်ဳိးမ်ဳိးစိတ္ကူး၍ ခ်ဲ႔ထြြင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ရုပ္ပြားေတာ္တြင္ မွဳိ-၉-ခ်က္ရုိက္ျခင္းစေသာ အစီအမံတုိ႔ကုိထည့္သြင္းထားၾကသည္။ ထုိရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္လွ်င္လာဘ္ေပါမ်ားမည္။ အေရာင္းအ၀ယ္ေကာင္းမည္။ ရာထူးတုိးမည္။ အႏၱရာယ္ကင္းမည္။ မီးေဘးမွလြတ္မည္။ သိဒၶိေပါင္းစုံျပီးစီးႏုိင္သည္စသည္ျဖင့္ ဂုိဏ္းဆရာတုိ႔၏အသုံး ခ်ခံရုပ္ပြားေတာ္တဆူျဖစ္လာေလသည္။ အဆုိးရြားဆုံးျပဳလုပ္ခ်က္မွာရုပ္ပြားေတာ္၏ ပုံသ႑ာန္ျဖစ္ သည္။ ရုပ္ပြားေတာ္သ႑ာန္ကုိ ပန္းပုမတတ္သူထုလုပ္သကဲ႔ ပုအုိင့္ေသာ လည္ကုပ္တုိေသာပုံဆုိးမ်ား ကုိထုလုပ္ၾကသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လကၡဏာေတာ္ႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္စုံသူျဖစ္၍ အျပစ္ေျပာစရာမရွိ။ တင့္တယ္ေသာရူပကာယေတာ္ရွိပါသည္။ ဤကဲ႔သုိ႔ဆုိးရြားေသာပုံသ႑ာန္ရုပ္ပြား ေတာ္တုိ႔ကုိ ထုလုပ္ကုိးကြယ္ေနၾကသည္မွာ ဘုရားရွင္၏ၾကည္ညဳိျမတ္ႏုိးဖြယ္ရာ ရူပကာယေတာ္ကုိ ဖ်က္ဆီးထားျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးအယူအဆအသြယ္သြယ္တုိ႔ျဖင့္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္ေနၾကသည္။
- ႏူတ္ခမ္းေမႊးတပ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- မ်က္မွန္တပ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- မွဲ႔တပ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- နဖူး၌အဖုတပ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- လက္စြပ္၀တ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- ေျမြပတ္ေသာရုပ္ပြားမ်ား
- ဆင္းစီးျမင္းရံရုပ္ပြားမ်ား
စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႔ရုပ္ပြားမ်ားမွာ မူလတင္ပ်ဥ္ေခြရုပ္ပြား၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚ၌ မတ္ရပ္ရုပ္ပြားေလးမ်ားကုိ ထည့္သြင္းထုလုပ္ထားသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ ပလပ္စတစ္ ျဖင့္ေလာင္းထားေသာရုပ္ပြားျဖစ္သည္။ ထုိရုပ္ပြားကုိၾကည့္၍ ဆပ္ကပ္ျပေနသလားဟုထင္မွားေလာက္ ေအာင္အရုပ္ဆုိးအက်ဥ္းတန္ေနပါသည္။ အခ်ဳိ႔ဘုရားရင္ျပင္ေပၚ၌ လူႀကဳိက္မ်ားေသာ ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္စေသာ ဘုိးေတာ္ဆုိသူစိတၱဇရုပ္ေကာင္တုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ထားရာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ရွက္ ဖြယ္ေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားျဖစ္ေပသည္။ ယၡဳေဖၚျပခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ေထရ၀ါဒထဲ၌ ေရာေႏွာေနသည့္ ကုိးကြယ္မူ႔မ်ားထဲမွ ထင္ရွားေသာကုိးကြယ္မူ႔မ်ားျဖစ္ပါသည္။ မထင္ မရွားျဖင့္ကုိးစားေနၾကေသာ အေသးအဖႊားကိစၥမ်ားလည္းအေျမာက္အမ်ားရွိေနပါေသး၏။
ေရစႀကဳိ-အရွင္ဧသိက၏- “ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ” ျပဳိင္ပြဲ၀င္ပထမဆုရ စာအုပ္မွ ေကာင္းႏူတ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment