ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ ေခတ္ဦးကာလ ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ား၏ ေနရာမဟုတ္ေပ။ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔အေျခစုိက္ခဲ႔ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ယၡဳထုိင္းငံႏုိင္ငံရာ၌ မြန္ျပည္ေထာင္ ၂ ခုကုိတည္ေထာင္ခဲ႔ၾကသည္။ ေတာင္ပုိင္းမြန္ႏုိင္ငံကုိ ဒါြရ၀တီဟုေခၚသည္။ ျမီဳ႔ေတာ္မွာ ေလာ့ပူရီ (လ၀ပူရ) ျဖစ္သည္။ ထုိေလာ့ပူရီျမီဳ႔ သည္ ယၡဳတုိင္ ဘန္ေကာက္ျမီဳ႔ေတာ္၏ေျမာက္ဘက္ မဲနမ္ျမစ္ကမ္းေပၚ၌တည္ရွိသည္္္္္္္္္။ ေျမာက္ပုိင္း ႏုိင္ငံကုိ ဟရိဘုဥၨဟုေခၚသည္။ ျမီဳ႔ေတာ္မွာ လင္ဖုန္းျဖစ္သည္။ ထုိျမဳီ႔မွာလည္းဇင္းမယ္ျမီဳ႔ေတာ္ေတာင္ ယြန္း၌ ယၡဳတုိင္ေအာင္တည္ရွိေနပါေသးသည္။ ဒြါရ၀တီႏုိင္ငံသည္ ေအဒီ ၇၀၀ ခုႏွစ္တြင္ တန္ခုိးအၾကီး မားဆုံးေသာကာလျဖစ္သည္။ ေအဒီ ၁၀ ရာစုေက်ာ္ေလာက္တြင္ ကေမၻာဒီယား ေခၚ ခမာတုိ႔လာ ေရာက္တုိက္ခုိက္ေသာေၾကာင့္ မြန္ႏုိင္ငံပ်က္ဆီးခဲ႔ရသည္။ ခမာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ထုိင္းႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္း အထိစုိးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ေလာပူရီမင္းသမီး ခ်ာမေဒ၀ီသည္ အင္အားသစ္မ်ားစုရုံး၍ ဟရိပုဥၨယႏုိင္ငံကုိျပန္္လည္တည္ေထာင္ခဲ႔သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ တရုပ္ျပည္အေနာက္ပုိင္းမွ ထုိင္းလူမ်ဳီး တုိ႔သည္ ေတာင္ဘက္သုိ႔တျဖည္းျဖည္း ေရႊ႔ဆင္းလာၾကသည္။ ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ၁၁ ရာစုေလာက္ တြင္ ကေမၻာဒီးယားေခၚ ခမာတုိ႔အုပ္ခ်ဳပ္ရာေနေျမသုိ႔ေရာက္ရွိိလာၾကသည္။
ထုိစဥ္ကထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အုပ္စုိးသူတုိ႔ခမာတုိ႔ကုိးကြယ္ေသာ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ျဗဟၼဏ ဘာသာကုိသာကုိးကြယ္ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔အေပၚ၌ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာႏွင့္ျဗဟၼဏ ယဥ္ေက်းမူ႔မ်ားလႊမ္းမုိးခံခဲ႔ရသည္။ ယၡဳတုိင္ထုိင္းတုိ႔၏ဓေလ့ထုံးစံႏွင့္ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းနားမ်ားတြင္ မဟာယာနႏွင့္ ျဗဟၼဏယဥ္ေက်းမူ႔အေငြ႔အသက္မ်ားလႊမ္းမုိးေနဆဲျဖစ္သည္။
ထုိစဥ္ကထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အုပ္စုိးသူတုိ႔ခမာတုိ႔ကုိးကြယ္ေသာ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ျဗဟၼဏ ဘာသာကုိသာကုိးကြယ္ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔အေပၚ၌ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာႏွင့္ျဗဟၼဏ ယဥ္ေက်းမူ႔မ်ားလႊမ္းမုိးခံခဲ႔ရသည္။ ယၡဳတုိင္ထုိင္းတုိ႔၏ဓေလ့ထုံးစံႏွင့္ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းနားမ်ားတြင္ မဟာယာနႏွင့္ ျဗဟၼဏယဥ္ေက်းမူ႔အေငြ႔အသက္မ်ားလႊမ္းမုိးေနဆဲျဖစ္သည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံတည္ေထာင္ျခင္း
ခရစ္ ၁၃ ရာစုအလယ္ပုိင္းေလာက္ေရာက္ေသာအခါထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္အင္အားေကာင္းလာသျဖင့္ ကေမၻာဒီယားတုိ႔အားတုိက္ထုတ္လုိက္ၾကသည္။ ဟရိပုဥၨယႏုိင္ငံကုိလည္းဖ်က္ဆီး၍သိမ္းပုိက္လုိက္ ၾကသည္။ ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ေျမာက္ပုိင္း၌ လန္နာ(Lanna) ႏုိင္ငံကုိလည္းေကာင္း၊ အလယ္ပုိင္း၌ ဆူခုိထုိင္း(Sukhothai) ႏုိင္ငံကုိလည္းေကာင္းတည္ေထာင္လုိက္ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ထုိင္းႏုိင္ငံဟု ထင္ရွားေပၚေပါက္လာေလသည္။ ထုိင္းလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ လန္နာႏွင့္ဆူခုိထုိင္း ၂ ႏုိင္ငံကုိတည္ေထာင္ ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ထုိင္းဘုရင္တုိ႔သည္ သီရိလကၤာသုိ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိေစလႊတ္၍ ပညာသင္ယူ ေစခဲ႔သည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွလည္း ပညာတတ္ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိပင့္ေဆာင္၍ ထုိင္းႏိုိင္ငံ၌ေထရ၀ါဒ သာသနာျပဳေစခဲ႔ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကသျဖင့္ ကေမၻာဒီယားလက္ေအာက္ခံဘ၀က ခံယူခဲ႔ရ ေသာ မဟာယာနႏွင့္ျဗဟၼဏအယူ၀ါဒမ်ားတျဖည္းျဖည္းေမွးမိန္ေျပာက္ကြယ္လာခဲ႔သည္။ ေနာက္ပုိင္း တြင္ ေထရ၀ါဒကလႊမ္းမုိးလာျပီး ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသည္သာလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ခရစ္ႏွစ္၁၉ရာစုအလယ္ပုိင္းေလာက္တြင္အုပ္စုိးေသာေမာင္းကြတ္(Mongkyt) သည္ဘုန္းႀကီးေသာ မင္းတပါးျဖစ္သည္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကုိလည္းအလြန္ရုိေသေသာသူျဖစ္ သည္။ ေမာင္းကြတ္ဘုရင္သည္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းေစရန္ႏွင့္ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကုိလုိက္နာ ေစရန္အတြက္ ထမယုတ္ေခၚေသာ ဓမၼယတၱိဂုိဏ္းကုိစတင္တည္ေထာင္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ထုိင္းႏုိင္ငံ၌
(၁) ထမယုတ္ဂုိဏ္း (ဓမၼယုတၱိဂုိဏ္း)
(၂) မဟာနီကုိင္ဂုိဏ္း(မဟာနိကာယဂုိဏ္း) ဟူ၌ဂုိဏ္းႀကီး ၂ ဂုိဏ္းျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
No comments:
Post a Comment