အစုီးရမူလတန္းေက်ာင္းအသစ္ေဆာက္လုပ္၍မျပီးခင္ သူငယ္တန္၊ ပထမတန္းကုိ ရြာတြင္ အငွါးျဖင့္ သင္ေသာဆရာမ တေယာက္ထံတြင္သင္ရသည္။ ေက်ာင္းက စာေရးသူ၏ ဦးေလးအိမ္ျခံေထာင့္တြင္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အင္ဖက္မုိး တဲ႔ေလးျဖစ္သည္။ ဆရာမကတေယာက္ထဲ သင္ရေသာ အတန္းေတြက သူငယ္တန္း၊ ပထမတန္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ အားလုံးကေလးေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ ဆရာမသည္ စာမရလွ်င္စာေရးသူတုိ႔ကုိ ဗုိက္ေၾကာမ်ားအား လိမ္ဆဲြေလ့ရွိသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ဆရာမလိမ္ဆြဲလွ်င္ ၀မ္းဗုိက္မ်ားကုိတြန္႔လိမ္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္လည္းနာသည္။ အဲသည္တုန္းက ဆရာ ကပတ္၀န္းက်င္ေမးခြန္းမ်ား၊ ဗဟုသုတေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမးေလ့ရွိသည္။ စာေရးသူတုိ႔ကေလးေတြ ပတ္၀န္းက်င္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ တခါတရံ မွန္ေအာင္ေျဖႏုိင္ေသာ္လည္း ဗဟုသုတေမးခြန္းမ်ားကုိ မွန္ေအာင္မေျဖႏဳိင္ၾကေပ။ စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္က ကားဆုိတာေကာင္းေကာင္းမျမင္ဘူး။ လယ္ထြန္စက္ႀကီးတစီး ရြာကုိေရာက္လာလ်ွင္၀ုိင္းၾကည့္ၾကသည္။ ေခ်ာင္းထဲသုိ႔ေမာ္ေတာ္လာလွ်င္လည္း ၀ုိင္းၾကည့္ၾကသည္။ တခါတရံ ရြာတြင္သာေရးနာေရးမ်ားရွိ၍ အသံ ခ်ဲ႔စက္ေရာက္လာေသာ္ စာေရးသူတုိ႔ကေလးတသုိက္၀ုိင္းၾကည့္ၾကသည္။ သည္အခါတြင္ လူႀကီးမ်ားက ႀကိမ္းေမာင္းတတ္သည္။ အဲသည္ေလာက္ေတာက်သည္။ စာေရးသူတုိ႔တရြာလုံးတြင္ ေလဒီယုိတလုံးပဲရွိသည္။ အဲဒီတလုံးကလည္းစာေရးသူတုိ႔အိမ္တြင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူမမွီေအာင္ အေဖသည္ တုိင္ကုိကပ္လ်ွက္ ခုံရုိက္ကာတင္ထားသည္။ စာေရးသူကလည္း လူႀကီးမ်ားမရွိလွ်င္ခုန္ေတြကုိမႏုိင္တႏုိင္မကာ ခုျပီးဖြင့္သည္။ သည္ေလဒီယုိကလည္း မၾကာခဏျပင္ရသည္။ ေလဒီယုိ၌ တရားေတာ္မ်ားလြင့္သည့္ေနမ်ားမွာ စာေရးသူ တုိ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္အိမ္မွ ဦးေအာင္ျမင့္ဆုိေသာ လူႀကီးကတရားအျမဲလာနာသည္။ တရားနာလွ်င္လည္း အမွတ္တမဲ႔ မနာတတ္ပါ။ သူလက္ထဲတြင္ မီးမရွိေသာ မီးခဲစေလးမ်ားပါလာတတ္သည္။ သူလက္က စာေရး သူတုိ႔အခင္းပ်ဥ္ျပားေပၚ၌ စာေရးျပီးမွတ္ေနတတ္သည္။ စာေရးသူတုိ႔က ေတာ့ေလဒီယိုက အသံလႊင့္ဇာတ္ လမ္းမ်ားကုိသာေမ်ာ္တတ္သည္။ ရြာတြင္ အငွါးျဖင့္သင္ေသာတန္းေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္း၊ ပထမတန္း ေအာင္ေသာအခါ ဒုတိယတန္းကုိ မူလတန္းေက်ာင္းအသစ္က ေဆာက္လုပ္မျပီးေသာေၾကာင့္ ရြာဦးဘုန္းေက်ာင္းရွိ ဇရပ္တခုတြင္သင္ၾကားသည္။ ေႏြအခါ၌ ေက်ာင္း၀န္းထဲရွိ ခေရပင္ေအာက္တြင္သင္ သည္။ သည္လုိျဖင့္ ဒုတိယတန္းေအာင္ခဲ႔ျပန္သည္။ တတိယတန္းကုိေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းအသစ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ႔ေတာ့သည္။ အစပုိင္း၌စာေရးသူေျပာခဲ႔ေသာ ၂မုိင္ေက်ာ္ေ၀းေသာ ေက်ာင္းျဖစ္ပါသည္ အသစ္သာေျပာရသည္ ေဆာက္လုပ္တာအားလုံးလက္စမသတ္ေသးေပ။ အမုိးက မလုံ မုိးရြာလွ်င္မုိးလုံေသာေနရာ၌ ေက်ာင္းသားအားလုံးစုေနၾကရသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးတေယာက္ လက္ေထာက္ဆရာမက တေယာက္အားလုံးမွ ဆရာကႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ေက်ာင္းသားက အားလုံးတရာ ေက်ာ္ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ကေတာ့ ေက်ာင္းအသစ္မွာေပ်ာ္ေနသည္။ ေက်ာင္းေရွးက ျမက္ခင္းျပင္တြင္ေဆာ့လည္းရ၊ ေက်ာင္းေနာက္ကေတာတန္းတြင္ေဆာ့လည္းရ အေတာ္အဆင္ေျပသည္။ သုိ႔ေသာ္ စာေရးသူစာကုိသာႀကီးစားခဲ႔သည္။ တတိယတန္းတြင္ေက်ာင္းသားက ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိကာ စတုထၴတန္းတြင္လည္းေက်ာင္းသားက ၃ ေယာက္သာရွိသည္။ သုိ႔ေပမဲ႔ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္ငယ္က တတိယတန္းဆုိလွ်င္ စာေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏုိင္ေနေပသည္။ စာေရးသူဆုိလွ်င္ စာဖတ္တာ၀ါသနာပါခဲ႔ သည္။ ငယ္ငယ္က ဖတ္စာမရွိလွ်င္အေမေစ်းကျပန္လာလွ်င္ အထုပ္ထုပ္ထားေသာ သတင္းစာ အပုိင္း အစေလးမ်ားကုိဖတ္ခဲ႔ရသည္။ တခါတရံ အေဖေသာက္ေသာ ေဆးလိပ္အဆီခံ ေလးကုိခြာ သတင္းစာ အစ ေလးမ်ားကုိဖတ္ခဲ႔ရသည္။ သတင္းတေစာင္လုံးမေျပာနဲ႔ တရြက္ျပည့္ေအာင္မျမင္ဘူးခဲ႔ပါ။ သည္လုိႏွင့္ တတိယတန္းေအာင္ေတာ့ စတုထၴတန္းတက္ရသည္။ စာေရးသူတုိ႔ေခတ္က စတုထၴတန္းသည္ အေရးႀကီး သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အစုိးရစစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူကုိ အသစ္ေရာက္လာ ေသာ လက္ေထာက္ဆရာ သူတည္းေသာအိမ္သုိ႔ေခၚကာ စာက်က္ခုိင္းသည္။ စတုထၴတန္းေက်ာင္းသားက အားလုံးမွ ၃ ေယာက္ရွိရာ ေယာက္က်္ားေလး စာေရးသူတေယာက္သာျဖစ္သည္။ က်န္တာက မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ လူပ်ဳိျဖစ္ရုံသာမက တျခားကလာသင္ရေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔ရြာနား က ရြာတြင္တည္းကာသင္သည္။ ေက်ာင္းပိတ္မွျပန္လိမ္႔ရွိသည္။ စာေရးသူကုိ ညဘက္မ်ား၌ပါ ေခၚကာ စာ က်က္ခုိင္းသည္။ ေလးတန္းစာေမးပြဲနီေသာအခါ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက စတုထၴတန္း ေက်ာင္းသား အား လုံးကုိ သူအိမ္သုိေခၚကာ စာက်က္ခုိင္းကာ စာက်က္ခုိင္းပါေတာ့သည္။ စာေရးသူတုိ႔ စာေျဖျပီးသည္အထိ တလလုံးလုံး ဆရာမႀကီးအိမ္၌ ေနကာစာက်က္ခဲ႔ရသည္။
I was born in bottom region, Myanmar. Now I live in Sri Lanka to study the Buddhist literature and others.
No comments:
Post a Comment