စာေရးသူတုိ႔ရြာကေလးသည္ ဧရာ၀တီတုိင္းအတြင္း၊ အေနာက္ရုီးမႏွင့္ကပ္လ်ပ္ရွိေသာ အဂၤပူျမီဳ႔နယ္အတြင္း ရွိကြင္းေကာင္းေဒသတြင္ပါ၀င္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္က တန္းေက်ာင္းမတက္ခင္ စာေရးသူ မမႏွစ္ေယာက္ စာသင္ေနေသာ ဆရာဦးစိတၱ ဆုိေသာ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ထံလုိက္လုိက္သြားသည္။ ဘာေတြသင္ေနမွန္းမသိ ေသာ္လည္းအျမဲလုိက္ေနရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ စာေရးသူတုိ႔ေမာင္ႏွစ္မသုံးေယာက္ရွိရာ စာေရးသူက အငယ္ဆုံးဆုိေတာ့ သူတုိ႕ကထိန္းရသည္။ အဲသည္တုန္းကစာေရးသူအသက္က ၅ ႏွစ္သာသာ ရွိအုံးမည္။ မိဘေတြအလုပ္သြားရင္ မမေတြကစာေရးသူကုိထိန္းရသည္။ ဒါေၾကာင့္ကေလးထိန္းရင္း စာသင္ရသည္။ စာေရးသူအသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္းကုိ စတက္ရသည္။ မူတန္းေက်ာင္းကုိသြားလွ်င္ ေက်ာင္းသားအားလုံး လက္ပုိက္ကာ သြားရပါသည္။ လူႀကီးမ်ားကုိ ေတြ႔လ်ွင္ေခါင္းငုံ႔ရသည္။ အျခင္းျခင္းရန္မျဖစ္ရပါ။ သည္စနစ္ကုိ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက ခ်မွတ္ ထားသည္။ မလုိက္နာလွ်င္အျပစ္ေပးသည္။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔ကေလးမ်ားက လုိက္နာၾကရ သည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ာထံ စာျပန္ေသာအခါ၌လည္း လက္ပုိက္လ်ွက္ျပန္ဆုိရသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားအေပၚ၌ ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသၾကသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကလည္း တပည့္မ်ားအေပၚ၌ သားသမီးအရင္းသဖြယ္ ေစတနာအျပည့္အ၀ထားကသင္ၾကားေပးသည္။ စာေရးသူေနေသာ ရြာႏွင့္ေက်ာင္းက ၂ မုိင္ေက်ာ္ေလာက္ေ၀းမည္ထင္သည္။ မုိးတြင္းအခါမ်ားဆုိရင္ လမ္းတေလ်ာက္ ဗြက္ေတာကုိရုံးသြားရသည္။ တခါတရံေခ်ာ္လဲတတ္သည္။ ေခ်ာ္လဲရင္လဲ စာေရးသူတုိ႔မွာလဲစရာ အက်ၤီပုဆုိး အပုိမပါ။ သည္လုိပဲရြံ႔ေတြကုိေရေဆးကာ ေက်ာင္းတက္လုိက္ၾကသည္။ ရြံ႔ဆုိတာ စာေရးသူတုိ႔အထူးအဆန္းမဟုတ္။ စာေရးသူတုိ႔ ရြာေဘးစမ္းေခ်ာင္းေသးေသးေလးရွိသည္။ ရြံ႔ဗြက္ေတြကလဲေပါမွေပါ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေန႔ေတြဆုိ သည္ရြ႔ံဗြက္ထဲမွာ လုျပီးခုန္ခ်ၾကသည္။ ခါးလည္အထိျမဳပ္သြားတတ္သည္။ ခုန္ခ်လုိက္ စမ္းေခ်ာင္းထဲဆင္းေရခ်ဳိးလုိက္နဲ႔ သိတ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။ ရြံ႔စရာဟုတခါမွမေတြးခဲ႔ေပ။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္သြားရာ၌ လမ္းေပၚကရြံ႔ေလာက္ေတာ့ စာေရးသူတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကမမူပါေပ။ ေက်ာင္းတက္သြားေသာအခါ စာေရးသူတုိ႔ထမင္းက်ဳိင့္ယူသြားၾကရသည္။ ဟင္းေကာင္းတာမေကာင္းတာ စာေရးသူတုိ႔ဂရုမစုိပါ။ မုန္႔ဖုိး မရွိလွ်င္အိမ္ေအာက္ဆင္းျပီး ရွာသည္။ အိမ္ေအာက္၌ အေၾကြေစ့ ဆယ္ျပားေစ့ သုိ႔မဟုတ္ တမတ္ေစ့ေလာက္ရရင္ေပ်ာ္ရသည္။ အေၾကြေစ့က ေဟာင္းေနေသာ္ စာေရးသူက သဲထဲခ်က ေျခဖေနာင့္နာနာပြတ္ေပးလ်ွင္ အေၾကြေစ့ေလးသည္ ျဖဴေဖြးသြားသည္။ အဲဒါေလးယူကာေက်ာင္းတက္သည္။ ဆယ္ျပားေစ့တေစ့ဆုိလွ်င္ ပဲႀကီးေလ်ာ္တထုတ္ရသည္။ ေခါက္မုန္႔တခ်ပ္ရသည္။ အေတာ္ကုိအဆင္ေျပသည္။
No comments:
Post a Comment