စာေပေဟာေျပာပြဲမွ ခံစားမူ႔ရသ

    ဆရာဘုန္း(ဓါတု)သည္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕စာေပေဟာေျပာပြဲ၌ ဆန္က်င္ဘက္ဖိနပ္တရံအေၾကာင္း ေဟာေျပာသြားသည္မွာ အလြန္မွတ္သားစရာေကာင္းပါသည္။ ဆရာေျပာသည္မွာ လူတုိင္းစီးေနေသာ ဖိနပ္သည္ ဘယ္ဘက္ႏွင့္ညာဘက္တုိ႔သည္ ဆန္က်င္ဘက္ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆန္က်င္ဘက္ျဖစ္ ေသာ္လည္း တဘက္ကျပတ္သြားေသာ္လည္းေကာင္းေပ်ာက္သြားေသာ္လည္းေကာင္း အျခား တဘက္သည္တန္ဖုိးမရွိေတာ့ေပ။ ဆန္က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘယ္ဘက္ႏွင့္ညာဘက္သည္အျပန္ အလွန္ေက်းဇူးျပဳေနၾကသည္။ ဆန္က်င္ဘက္ျဖစ္တုိင္းရန္သူမဟုတ္၊ ဆန္က်င္ဘက္ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ သူပါတန္ဘုိးရွိေနသည္။ ဆရာေဟာေျပာခ်က္ကထိမိလွေပသည္။
    ထုိအတူအတၱအေၾကာင္းကုိေျပာရာ၌လည္း ခ်ဳိးငွက္ကေလးမ်ားကုိသာဓကျပဳ၍ေျပာသြားပါ သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ဟဲဟုိးၿမိဳ႔တြင္ဆရာသည္ စာေပေဟာေျပာပြဲအတြက္ေနထုိင္စဥ္ သူကုိယ္ေတြ႕ကုိ ေျပာသြားပါသည္။ ေအးခဲလွေသာေဆာင္းရာသီတြင္ ဆရာတည္းခုိေသာ အေဆာင္ေရွးတြင္ ခ်ိဳးငွက္ ကေလး ၇ေကာင္အမတန္ေအးလွေသာေဆာင္းရာသီဒဏ္ကုိမခံႏူိင္ေသာေၾကာင့္ ျပဳတ္က်ေနပါသည္။ ဆရာသည္ ထုိခ်ဳိးငွက္ကေလး ၇ ေကာင္အားေကာက္ယူလွ်က္အာေငြ႔ေပးလုိက္ပါသည္။ ထုိအခါထုိ ၇ ေကာင္ထဲမွ သုံးေကာင္အသက္ရွင္ၿပီး ေလးေကာင္ေသဆုံးသြားပါသည္။ ထုိအသက္ရွင္ေသာ ခ်ဳိးငွက္ သုံးေကာင္လုံး၏အေတာင္ေအာက္တြင္ စာကေလးငွက္ကဲ႔သုိ႔ငွက္ေသးေသးတုိ႔ေတြ႔လုိက္ပါသည္။ ဆရာအတြက္ထူးဆန္းေန၍ စာေပေဟာေျပာပြဲမွအျပန္တစ္ညတြင္ ဆရာသည္ ခ်ဳိးငွက္မ်ားအိပ္ေသာ သစ္ကုိင္းအားၾကည့္ရာတြင္ ခ်ဳိးငွက္တုိ႔၏အေတာင္ေအာက္သုိ႔ငွက္ေသးေသးတုိ႔အတင္းတုိး၀င္ေန သည္ကုိေတြ႔ရပါသည္။ တခ်ဳိ႕ခ်ဳိးငွက္တုိ႔သည္ ငွက္ေသးေသးေလးတုိ႔အ၀င္မခံဘဲအေတာင္ႏွင့္ပုတ္ လြတ္ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ခ်ဳိးငွက္တုိ႔သည္ အေတာင္ေလးျဖန္႔ေပးကာငွက္ကေလးတုိ႔အေတာင္ေအာက္မွာ အိပ္ေစပါသည္။ ခ်ိဳးငွက္၏ကုိယ္ေငြ႔ ငွက္ကေလးတုိ႔၏ကုိယ္ေငြ႔တုိ႔ျဖင့္ရာသီဥတုဒဏ္ကုိရင္ဆုိင္ၾကပါ သည္။ ငါအေတာင္ထဲမ၀င္နဲ႔ဆုိၿပီးအေတာင္ႏွင့္ပုတ္ထုတ္ေသာ အတၱႀကီးေသာခ်ဳိးငွက္တုိ႔သည္ ေသၾကပါသည္။ အသက္ရွင္ေသာခ်ဳိးငွက္ေလးသုံးေကာင္သည္ ငွက္ကေလးတုိ႔အားအတၱမဖက္ကူညီ ခဲ႔ေသာေၾကာင့္အသက္ရွင္ရသည္။ အတၱဖက္ၿပီးငွက္ကေလးတုိ႔အားမကူညီခဲ႔ေသာ ခ်ဳိးငွက္တုိ႔သည္ ေသၾကရသည္။ အတၱႀကီးေသာပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္အေသေစာတတ္ၾကသည္ဟုဆရာကေျပာဆုိသြားပါ သည္။
    သူတပါးကုိကူညီေလ႔ရွိေသာ ပရဟိတသမားတုိ႔သည္ အမ်ားေမတၱာခံယူရေသာေၾကာင့္ အသက္ရွည္ၾကသည္။ ေမတၱာေရစင္ျဖင့္သြန္းေလာင္းခံရေသာသူတုိ႔အတြက္ထာ၀ရ႕ေအးခ်မ္းရပါ သည္။ သူတပါးကုိတန္ဘုိးထားေသာ ကုိယ္ႏွင့္တန္းတူျပဳေသာပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္မွာလည္း ဂါရ၀နိ၀ါတ မဂၤလာျဖစ္ေန၍အသက္ရွည္ရပါသည္။ ရန္အေပါင္းေဘးအေပါင္းကုိေအာင္ျမင္ရျပန္ပါသည္။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ မဂၤလသုတ္ေတာ္၌ အတိအလင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
    ဆရာဦးဘုန္း(ဓါတု)၏အေတြးအယူအဆဒႆနတုိ႔မွာအတုယူဖြယ္ေလးစားဖြယ္ေကာင္းမြန္ပါ သည္။ စာေရးသူသည္ စာေရးဆရာတုိင္း၏စာကုိဖတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဟာေျပာမူ႔မ်ားကုိ ၾကည္႔ရူေသာ္ လည္းေကာင္း အတၱဳကၠံသန- မိမိကုိယ္ကုိခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လြန္းေသာစာေပ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကုိ ဘ၀င္ သိတ္မက်လွေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ စာေရးဆရာဆုိသည္မွာ ေတာ္ၾကတတ္ၾကပါသည္ဟု စာဖတ္ပရိသတ္ကလကၡံထားၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
    ဆရာဦးဘုန္း(ဓါတု)ကေတာ့ရသမွ်အခ်ိန္စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးအား သုတရသဒႆနမ်ားကုိ ေပးႏုိင္သေလာက္ေပးသြားခဲ႔ပါသည္။ ဆရာဦးဘုန္းကဲ႔သုိ႔စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးအား ဗဟုသုတ သခၤန္းစာမ်ားကုိေပးစြမ္းႏဳိင္ေသာ ဆရာမ်ားစြာႏွင့္စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးဆုံေတြ႔ၾကပါေစလုိ႔ အာသီသ ပတၳနာျပဳမိပါေတာ့သည္။

ဥယ်ာဥ္မူးမ်ားသုိ႔

ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္
    ဖူးတံ၀င့္လုိ႔ခ်ည္
    ေနခ်ည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
    ငါတုိ႔စာသင္ေက်ာင္း။
    သည္ကဗ်ာေလးကုိစာေရးသူသေဘာက်မိသည္။ စာသင္ေက်ာင္းကုိဥယ်ာဥ္သဖြယ္တင့္စား၍ စာသင္သားကေလးငယ္မ်ားအား ပန္းကေလးမ်ားႏွယ္ဖြဲ႔ဆုိထာသည္မွာ ရသေျမာက္လွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ပန္းကေလးမ်ားပ်ဳိးေထာင္သူဥယ်ာဥ္မူးမပါျဖစ္ေနပါသည္။ စာေရးသူကဥယ်ာဥ္မူးေနရာက ထပ္ျဖည့္ခ်င္ပါသည္။
    ဥယ်ာဥ္မူးတုိ႔ ၿပဳံးေပ်ာ္ရႊင္
    ပန္းေတြၾကည္၍ပင္
    ေရႊရင္မွာ ပီတိေလာင္း
    ငါတုိ႔ဆရာအေပါင္း။
    ဥယ်ာဥ္မူးတုိ႔မည္သည္ မိမိတုိ႔ ေစတနာ ၀ါသနာ အနစ္နာ ေမတၱာ ကရုဏာတည္းဟူေသာ ၾသဇာျပည့္၀အာဟာရတုိ႔ျဖင့္စုိက္ပ်ဳိးခဲ႔ရေသာ ပန္းကေလးတုိ႔ဖူးေ၀စီလာၿပီဆုိလွ်င္ အေမာေတြေျပ ၿပဳံးပန္းေတြေ၀ေနၾကသည္သာျဖစ္သည္။ ဆရာဆုိသည္မွာသည္ႏွယ္မျခားအလားတူပါေပစြ။ မိမိ တပည့္ ေလးမ်ားေအာင္ပန္းေတြဆင္ ဆုေတြခ်ယ္သ ပဏာရေနသည္ကုိျမင္ရပါလွ်င္ ဆရာေရႊရင္ ပီတိေတြ၀င္ၿပီး ဖရဏာပီတိဂြမ္းဆီထိႏွယ္ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
    စာေရးသူသည္လည္း ပန္းကေလးမ်ားစုိက္လာသည္မွာ ၃ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ ေသာတုဇန စာသင္သားရွင္ငယ္ေလးမ်ား ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားတည္းဟူေသာ ပန္းကေလးတုိ႔ သည္ဖူးပြင့္ေ၀ဆာစျပဳလာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာေလးထဲကလုိ ဖူးတံ၀င့္လုိ႔ခ်ီလာေနပါၿပီ။ သည္ပန္းကေလးတုိ႔သည္ ပြင့္ၾကည့္ေပေတာ့မည္။ ေလာကကုိ အလွဆင္ၾကေတာ့မည္။ ေလာကကုိ ေကာင္းက်ဳိးျပဳၾကေပေတာ့မည္။ စာေရးသူတုိ႔ဥယ်ာဥ္မူးမ်ားမွာ စုိက္ပ်ဳိးရုံသက္ဖူးပြင့္ရုံသက္သက္ပါ တည္း။ သည္ပန္းကေလးမ်ားအေပၚ၌အက်ဳိးတရားကုိမေမ်ာ္ကုိး ကုိယ္အတြက္ကုိမငဲ႔ကြက္ ေလာက အတြက္သာျဖစ္ပါ၏။
    သာသနာေတာ္အတြက္ ေလာကလူသားအားလုံးအတြက္စုိက္ပ်ဳိး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေရေလာင္း
 ေပါင္းသင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
    ေရႊရင္မွာ ပီတိေလာင္းၿပီး ငါတုိ႔ဆရာအေပါင္း ဆုိသကဲ႔သုိ ရာသီေတြဘယ္လုိ ေျပာင္းေျပာင္း ပန္းကေလးေတြတပြင့္ၿပီးတပြင့္ ဖူးပြင့္ေ၀စီ ေလာကကုိအလွ ဆင္ေနၾကပါေစ ဆရာေစတနာ ဆရာေမတၱာကေတာ့  မခန္းေသာစမ္းေရ ေအးျမေစေသာကရုဏာ ေရစင္တုိ႔ျဖင့္အစဥ္ ထာ၀ရျဖန္းပက္ေနမည္မွာဆရာတုိင္းသာျဖစ္ပါသည္။