အတုျမင္ အတတ္သင္

အတုျမင္အတတ္သင္ဟုျမန္မာမူ႔နယ္ပယ္တြင္ အသုံးမ်ားၾကသည္။ မိဘ၏အေျပာအဆုိ၊ အေနအထိုိင္၊ အမူ႔အယာကုိ သားသမီးမ်ားကအတုလုိက္ၾကသည္။ ဆရာသမားမ်ား၏ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္ အမူ႔အယာကုိ တပည့္မ်ားကအတုလုိက္ၾကသည္။ ထုိထက္ပုိ၍ဆုိရေသာ္ အႏုပညာရွင္ တုိ႔၏ ဟန္ပန္အမူ႔အယာမွစ၍ အားလုံးကုိ လူငယ္ပရိသတ္တုိ႔ကအတုလုိက္ၾကသည္။ သားသမီး၏အတုလုိက္မူ႔ကုိခံယူရေသာမိဘႏွစ္ဦးစလုံးက သားသမီးအတုယူမမွားေအာင္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကစံျပျဖစ္ေအာင္ေနေပးဘုိ႔လုိပါသည္။ ရတနာသုံးမ်ားကုိကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ မိဘမ်ားျဖစ္ပါကလည္း ရတနာသုံးပါးကုိရုိေသကုိင္းရူိင္းမူ႔၊ ကံငါးပါးလုံၿခဳံေအာင္ေစာင့္ထိန္းမူ႔တုိ႔ရွိရပါ မည္။ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္အမူအယာ၊ ႏူတ္အမူအယာတုိ႔ ယာဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ဘုိလုိပါသည္။ သုိ႔မွသာ မိမိတုိ႔ ထံမွအတုယူေနေသာ သားသမီးမ်ားမွာ ယာဥ္ေက်းလိမၼာေသာသားသမီးမ်ား၊ တုိင္းျပည္၏အနာဂတ္ ရတနာမ်ားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သားသမီးတုိ႔အတုယူမမွားဘုိ႔၊ သားသမီးမ်ားလိမၼာဘုိ႔ တုိင္းျပည္၏ သားေကာင္းရတနာျဖစ္ဘုိ႔၊ သမီးေကာင္းရတနာျဖစ္ဘုိ႔ဆုိသည္မွာ မိဘႏွစ္ဦးစလုံးမွာအေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္ပါသည္။ လက္ဦးဆရာမည္ထုိက္စြာပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဖ ဟုဆုိထားၾကေလသည္။ ဆရာသမားမ်ားကုိယ္တုိင္ကလည္း ေစတနာထားၿပီးအတတ္ပညာသင္ၾကားေပးဘုိ႔လုိသလုိ တပည့္မ်ား၏ကုိယ္အမူ႔ယာ ႏူတ္အမူအယာတုိ႔၌လည္းလိမၼာယာဥ္ေက်းေအာင္သင္ၾကားေပးျခင္း၊ ကုိယ္တုိင္စံနမူအျဖစ္ေနေပးျခင္းစသည္တုိ႔လုိအပ္ပါသည္။ ဆရာသမားမ်ားကုိယ္တုိင္က ကုိယ္က်င့္ သီလမေကာင္း ကံငါးပါးမေစာင့္ပါကတပည့္ကမည္သုိ႔ေလးစားအားက်ပါမည္နည္း၊ အတုျမင္ အတတ္သင္ေသာ တပည့္မွာအဘယ္မွာေကာင္းႏူိင္ပါအံ႔ပါနည္း။ ထုိေၾကာင့္သားေကာင္းရတနာမ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာ အေျခခံေက်ာင္းမ်ားမွစ၍ တကၠသုိလ္မ်ားတုိင္ေအာင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနေသာ ဆရာ/ဆရာမတုိ႔သည္ တပည့္တုိ႔အတြက္ တကယ္႔ ဆရာ = ဆယာ -အရိပ္၊ တပည့္မ်ားအတြက္ ေအးခ်မ္းေသာ အရိပ္အာ၀ါသအစစ္ျဖစ္ဘုိ႔အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ တပည့္မ်ားအတုျမင္ အတတ္သင္မမွားဘုိ႔ ဆရာမ်ားတာ၀န္ရွိလွေပသည္။ အႏုပညာရွင္မ်ားသည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေမာင္မယ္တုိ႔အေပၚ၌အလြန္လြမ္းမုိးပါသည္။ အႏုပညာရွင္တုိ႔၏ အေနအထုိင္၊ အမူ႔အယာ အေျပာအဆုိ အ၀တ္အစားစသည္တုိ႔ကုိအတုယူၾက သည္။ အတုယူၿပီဆုိလွ်င္ အႏုပညာရွင္မ်ားဘက္ကေကာင္းတဲ႔အရာျပန္ေပးဘုိ႔လုိပါသည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အႏုပညာရွင္တေယာက္ျဖစ္လာဘုိ႔ရန္ သည္လူငယ္ေမာင္မယ္ပရိသတ္တုိ႔က အဓိကအားေပးေန ေသာေၾကာင့္ အႏုပညာရွင္တေယာက္ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ပရိသတ္သည္မိမိ၏ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္ေပသည္။ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေသာပရိတ္သတ္ကုိ မေစာ္ကားမိဘုိ႔ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ထုိအထဲမွတုိင္းျပည္၏အနာဂတ္သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္းရတနာ ျဖစ္ေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္တုိ႔အား အတုျမင္အတတ္သင္မမွားေအာင္ အႏုပညာရွင္မ်ား ဘက္ကလည္းပါ၀င္ဘုိ႔ လုိအပ္ပါသည္။ အတုျမင္အတတ္သင္ဆုိသည့္စကားအတုိင္းေကာင္းျမတ္ ေသာတရားေတြကုိတတ္ေအာင္သင္ဘုိ႔ေပသည္။ စာေရးသူတုိ႔ေက်ာင္း၌ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေက်ာင္းသားကေလးငယ္မ်ားရွိၾကပါသည္။ ထုိကေလးငယ္တုိ႔တြင္ ေမာင္ဖုိးထူးသည္ စာေရးသူနာေရးကိစၥၾကြေသာအခါအျမဲတမ္းသူက ဆြမ္းခ်ဳိင့္ ၍လုိက္ရပါသည္။ စာေရးသူက နာေရးကိစၥမ်ားတြင္ သီလေပးၿပီးပါကအျမဲတမ္း သံေ၀ဂလကၤာ တုိင္ေပးၿပီးဆုိခုိင္းပါသည္။ အုိမူ႔ဆုိတာေၾကာက္စရာ၊ ငါမွာရွိေနသည္၊ အိုမူ႔တရားလြန္စုိး၀ါး ေရွာင္ရွား မရၿပီ စသည္ျဖင့္အျမဲတမ္းတုိင္ေပးၿပီးဆုိခိုင္းပါသည္။ နာေရးအျမဲတမ္းလုိက္ေနေသာ ေမာင္ဖုိးထူး သည္ တရားလုိက္မနာေသာ္လည္း ထုိလကၤာေလးေတြကုိအလြတ္ရေနေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ တေန႔စာေရးသူနာေရးတခုက ျပန္လာေသာအခါ ေမာင္ဖုိးထူးသည္ပါလာေသာဆြမ္းဟင္းမ်ား ကုိလွယ္၍ ခ်ဳိင့္မ်ားေဆးေၾကာေနပါသည္။ ထုိသုိ႔ေဆးေၾကာေနစဥ္ ေမာင္ဖုိးထူးဘာလုပ္ေနသနည္း၊ သံေ၀ဂလကၤာကုိဆုိလ်ွက္ခ်ဳိင့္ေဆးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူက အမွတ္မထင္ၾကားခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ကေလးမ်ားမွာပုိ၍ပင္ အတုျမင္အတတ္သင္ၾကပါေလသည္။ စာေရးသူေက်ာင္းကစာသင္သားကုိရင္ေလးမ်ား အတုျမင္အတတ္သင္ပုံကုိလည္းေျပာျပပါအုံး မည္။ တေန႔ေက်ာင္းက ေခြးကေလးတေကာင္ေသသည္။ ေခြးေသသည့္အေၾကာင္းကုိ ကုိရင္တပါးက လာေလ်ွာက္သည္။ စာေရးသူက ဒါဆုိလည္းျမဳပ္ျပစ္လုိက္ဟုေျပာလုိက္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေျပာၿပီးေနာက္ စာေရးသူကစိတ္မခ်၍ သြားၾကည့္ေသာအခါဘာလုပ္ေနသည္ထင္ပါသနည္း။ ကုိရင္ေလးေတြ တြင္းတူးၿပီးေခြးေသေကာင္ကုိ မျမဳပ္ေသးပဲ တြင္းနား၌ေခြးေသေကာင္ကုိခ်ၿပီး ေခြးေသေကာင္ေဘးမွ ပတ္၀ုိင္းလွ်က္ အနိစၥ ၀တ သခၤါရာ-ဂါထာကုိၿပိဳင္တူရြတ္ဆုိသံေ၀ဂပြားေနပါေတာ့သည္။ သူတုိ႔သည္ ဆရာဘုန္းႀကီးတုိ႔ျပဳလုပ္ထားေသာ အျပဳအမူကုိအတုခုိးထားျခင္း အတတ္သင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့ သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာအေတြ႔အႀကဳံတုိ႔ေၾကာင့္ အတုျမင္ အတတ္သင္ဆုိေသာစကားကုိ ပုိ၍ပင္ စာေရးသူလကၡံလာရပါသည္။ ကေလးတုိ႔သဘာ၀ အတုျမင္ အတတ္သင္လြယ္ေပသည္။ သူတုိ႔ေလးေတြက အတတ္သင္မူ႔ သည္ ေကာင္းေသာအတုကုိျမင္ၿပီး အတတ္သင္ေစျခင္ပါသည္။ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက - ကေလးအရြယ္လိမၼာပါမွ ႀကီးကလိမၼာမည္ မလိမၼာျပည္ေထာင္စုၾကရင္ျဖင့္ ေကာင္းမူ႔ဘယ္မတည္ ကေလးတုိ႔ ေနျပည္ တည္ေစဘုိ႔စိတ္ေစာ နံနက္အခ်ိန္အခါနဲ႔ ေန႔မကြာ ညဥ့္ပါသုံးလုိ႔ရယ္ ၿပဳံးၾက ေစေသာ္။ ကဗ်ာျဖင့္ဆရာေတာ္ႀကီးကဆုံးမစကားဆုိခဲ႔ပါသည္။ တနည္းဆုိရေသာ္ သတိေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ ကေလးငယ္တုိ႔ အတုျမင္ အတတ္သင္မမွားဘုိ႔သည္ မိဘဆရာမွသည္ အားလုံးတြင္တာ၀န္ ကုိစီရွိပါသည္။ အားလုံးကမိမိကုိယ္တုိင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းဘုိ႔အေရးႀကီးပါသည္။ မိမိတုိ႔၏၀ံသာႏုရကၡိတ တရားမ်ားကုိ ကေလးငယ္တုိ႔တန္ဖုိးးထားတတ္ဘုိ႔အမတန္အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ အမိျမန္မာ ျပည္ႀကီး၏ သားေကာင္းရတာနာေလးမ်ား ေပၚထြန္းဘုိ႔၀ုိင္း၀န္းႀကီဳးပမ္းဘုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနပါေတာ့ သည္။